Cahuita

Erg rot geslapen, lag met Marchelle samen in 1 bed, zij slaapt erg onrustig dus bij elke beweging werd ik wakker (leek wel een aardbeving in da bed). Op een gegeven moment bleef ik wiebelen ook toen ze even stillag, dus ben ik eruit gegaan om een uur of 03:00 en op mijn tas op de grond gaan liggen. Ook hier lag ik niet rustig, omdat ik bang was dat er iets over de grond kon kruipen. Om de haverklap lag ik met mijn zaklampje over de vloer te schijnen, maar uiteindelijk toch een uurtje ofzo geslapen. Om half 6 ben ik gaan douchen en rond gaan lopen over het terrein, niets kunnen spotten behalve spinnen en een eekhoorntje.



Om 06:30 zijn we gaan ontbijten en om 07:45 de taxi naar Cahuita genomen voor de hike door het National Park.
Voordat we vertrokken ben ik nog even naar Marlene gegaan om te vragen of zij nog een losse matras had, maar die had ze niet. Ze had wel nog kamers over die niet verhuurd waren, dus kreeg ik kamer nummer 4 (naast Marchelle) zonder extra te betalen. Ze vond het heel erg dat ik zo slecht had geslapen.

Bij het park aangekomen kon je 1 route lopen, deze was 8 kilometer en kon je aan het eind weer met de bus terug. Volgens de zwager van Marlene kon je hier veel dieren spotten waaronder ook de luiaard. Wij volle goede moed het park in, jullie raden het vast al....het viel ontzettend tegen. Het park zelf was wel heel erg mooi, maar niet zoveel dieren gezien: veel spinnen en vogels/ paar eekhoorns/krabbetjes/vlinders/ 2 apen en een nest met hele grote duizendpoten en natuurlijk geen luiaards.

Aan het eind van de hike (8 km) moest je nog eens 3 km naar de bus lopen (dat hadden ze even vergeten te melden). Na een klein uurtje lopen (meer dan 3 km dus) aangekomen bij de bushalte waarvandaan elk half uur een bus zou komen. Er reed van alles voorbij maar geen bus, dus uiteindelijk heb ik toch maar de stoute schoenen aan getrokken en ben ik auto's gaan aanhouden. Een vrouw stopte en ik vroeg in het spaans of zij naar Cahuita ging en of wij mee mochten rijden, dat mocht...wij blij. Zitten we helemaal bezweet en vies in een hele mooie luxe auto met lederen bekleding (incl airco!!)..en toen bleek dat ook heel goed engels sprak.
In Cahuita aangekomen wilden we haar geld geven voor de rit, maar dat wilde zij helemaal niet hebben. Toen zijn we gaan lunchen en met de taxi terug naar de lodge gegaan. Marchelle is het zwembad ingedoken en ik ben weer rond gaan struinen met mijn fototoestel, niet veel gezien en toen ook lekker het zembad ingegaan. Later toen ik was uitgezwommen kwam Marlene naar me toe en vroeg met haar mee te lopen, zij hadden een luiaard 's morgens gezien bij de lodge. Ik achter haar aan en ja hoor daar lag er eentje heerlijk te slapen, hebben we dus zo'n kleine 12 km voor nop gelopen! Haar zwager kwam ook aan lopen later en toen ik dat tegen hem zei lag hij helemaal in een deuk..

Weer wat gehangen en toen kregen we te horen dat het restaurant dicht was vanavond en dat we in Cahuita moesten gaan eten. Wij hadden daar helemaal geen zin in, we waren niet meer vooruit te branden na die hike.
Er bleek om de hoek ook een lodge te zijn maar Marlene wist niet of het eten daar lekker was, wij zijn daar toch heengegaan. Het was heel klein en knus, laidback plekje, banken met kussens en hangmatten, boekjes en foto's. We hebben daar heerlijk gegeten en na het eten kwam de eigenaresse bij ons zitten. Hele avond gezellig zitten kletsen over van alles en nog wat. Zij was een Zwitserse die vorig jaar haar man verloren is en nu met haar zoon alleen is. Zij woont hier al 20 jaar en runt nu de lodge die haar man al 40 jr had.

Om 20:00 terug gelopen naar de lodge, zie ik in de schijnsel van een lantaarnpaal een schaduw bewegen op de grond. Dus ik kijk omhoog waar die schaduw van is..zie ik ineens een luiaard in de elektriciteitsdraden hangen!!! Wij helemaal blij en zijn hem gevolgd tot aan de bosje helemaal aan de andere kant van de weg waar hij uiteindelijk in de bosjes verdween, zo waanzinnig gaaf was dat!! Hiervoor zijn we 3 weken naar opzoek geweest en kilometers voor gelopen..wat een geweldig toetje van de vakantie was dit.
Helaas had ik geen film en fotoapparatuur bij me, maar gelukkig nog wel mijn mobiel.



Terug in de lodge ging ieder naar zijn eigen kamer, wel raar en erg saai zo na 3 weken samen te zijn geweest. Maar nu hopen dat ik wel een beetje kan slapen..