La Fortuna

's morgens de was weggebracht, ontbeten en om 08:00 begonnen aan de trail naar de vulkaan Cerro Chato vanuit onze 'achtertuin'.
De beklimming van de vulkaan is 1540 mtr, ik heb het niet gehaald met mijn been veel te stijl, Marchelle wel! Ik ben op een gegeven moment weer naar beneden gegaan en daar rond gelopen. Toen heb ik nog een slang, een coral snake (giftig), een grote blauwe mier en hagedisjes gezien.



Na een uurtje kwam Marchelle ook weer beneden, helaas was de krater begroeid met bomen en hingen er wolken in. Zij heeft dus niet veel gezien en ik niet veel gemist.

Om 12:00 weer terug bij de lodge, opgefrist en heerlijk geluncht. Daarna lekker doodmoe bij de lodge gehangen, weer een witsnuitneusbeertje gezien.



Om ca 15:30 de was opgehaald en toen begon het weer te regenen, terug bij de lodge kwam het met bakken uit de lucht vergezeld met onweer.
Tegen de tijd dat het wat droger begon te worden zag Marchelle verderop wat in de bosjes bewegen. Eerst dachten we een aapje, maar toen het droog was en we eropuit gingen bleek het een miereneter te zijn. Blijkt de miereneter ook in bomen te klimmen.. Later hoorden we dat het best bijzonder was dat we een miereneter gezien hebben, ze zijn erg schuchter en laten zich bijna niet zien.




Terug in de lodge op de veranda blijken we weer visite te hebben, maar ditmaal van een 'enge' grote spin van ca 15 cm. Ik helemaal in de stress, hoe krijgen we dat beest weg. Op dat moment zag ik een ranger lopen en heb hem met mijn beste spaans uitgelegt wat er aan de hand was. Hij met mij mee naar binnen en probeerde de spin te verjagen, maar dat ging niet zo makkelijk, hij wilde niet echt weggaan en bleek hij ook nog te kunnen springen...pffff..uiteindelijk was het de ranger toch geluk om hem weg te krijgen, ik blij!

Net gegeten en nu lekker op bed van het uitzicht genieten op de vulkaan, het wordt ook donker en zie je mooi de weerlichten.
Lig net lekker heeft Marchelle ineens een leuke mededeling..onze grote vriend was weer terug en liep nu binnen over de vloer. De hor bleek niet goed dicht te zijn en heeft hij zichzelf maar binnen gelaten. Dat was het einde van zijn leven, ik heb hem geplet met mijn schoen (kraken dat hij deed brrr). Marchelle mocht hem opruimen, dat durfde ik niet.