Isabela

Lucky Luck is weer heel terug, maar met veel zadelpijn. :-). Dit leg ik later nog wel uit.

We zijn 19 oktober om 14.30 eerst naar het national park geweest om naar het broedcentrum van de schildpadden te gaan. Hier hebben ze verschillende soorten ruimten met schildpadden in verschillende leeftijds categorieen. Van hele kleintjes tot hele grote. Dit is om de schilpadden te kunnen groot brengen zonder dat ze door andere dieren worden opgegeten. Het was heel interressant. Vervolgens zijn we naar de wall of tears gegaan. In dit gebied waren de Amerikanen van 1941-1946 actief, tijdens de 2de wereld oorlog. Van 1946-1959 hebben ze de criminelen uit Cuenca en Guayaguil hier geplaatst. Zij moesten in de hitte, zonder schoenen en hoofdbescherming, lava stenen zoeken (deze waren toen ook nog warm). Met deze stenen hebben zij een muur gebouwd. Hierna zijn we naar een lava tunnel geweest, deze is gedeeltelijk ingestort. Het water stond nu hoog. Als er geen water instaat dan kun er doorheen lopen. Deze tunnel staat inverbinding met de zee. Vervolgens zijn we van de lava tunnel naar de Beach of Love geweest. Dit is een mooi stukje strand. Naast het gedeelte waar wij mogen komen is nog een stuk strand, dit is de broedplaats voor de leguanen.

Dinsdag 20 oktober:

Om 07.15 ontbeten en daarna de lunch gemaakt. Om 08.00 zijn we vertrokken naar de vulkaan ,Sierra Negra. Eerst ca. een uur met de auto (open busje) naar de plek waar de paarden ons stonden op te wachten. Ik had nog nooit paard gereden. Dus daar ging ik te paard. Zij begon vrij rustig, dus ik dacht dit gaat goed en al vrij snel begon ze te draven(?). Ik zat te stuiteren in het zadel. Ik had het gevoel dat mijn nieren ter hoogte van mijn schouderbladen zaten. Op een gegeven moment ging ze de verkeerde kant op. Ik maar sturen en ze reageerde daar totaal niet op. Ze luisteren alleen naar hun baas. De gids kwam naar mij toe om haar weer de goede kant op te krijgen. Plots maakte ze een scherpe draai naar links door de bosjes, toen lag ik er bijna af :-).
Aangekomen op de plek waar onze wandeling ging starten hadden we heel mooi uitzicht over de krater. Dit is de 2 na grootste krater van de wereld. Afrika heeft de nummer 1. Deze krater is 10 x 9 meter breed en 30 km in omtrek. De wandeling duurde ca. 1 uur en was vrij pittig. Het was er ook heel mooi, net alsof je over de maan liep (niet dat ik dat ooit gedaan heb :-)). Terug naar de paarden, onderweg sprak ik met de vrouw uit Frankrijk en zei zij dat je in het ritme mee moet op het paard. Terug naar de auto had ik op een gegeven moment het ritme te pakken. Dan gaat het heel goed en doet het minder pijn. Ik vond het paardrijden heel erg leuk, zeker voor herhaling vatbaar.
Terug in het hotel had je 10 minuten om je om te kleden voor het snorkelen (alweer). Ik had eerst gevraagt wat we gingen bekijken. Hij zei dat we zeker haaien gingen zien, dus ik heb toen maar afgehaakt. Heb me opgefrist, want zat helemaal onder het stof van het paardrijden. Daarna wat gedronken en het meisje van het hotel geholpen met haar huiswerk (engelse les). Hierna ben ik lekker naar de pier en over het strand gaan struinen.

Vanavondga ik er vroeg in, want morgenochtend vertrek ik naar Santa Cruz en word ik om 05.30 al opgehaald. Dan is het alweer de laatste dag, helaas! Ik kan het hier nog wel een tijdje uithouden eigenlijk.

Groetjes uit Isabela, tot morgen.