Busreis naar Nagercoil

Daar ben ik weer na ruim een week. Een week waarin ik niet veel heb gedaan, maar wel weer wat heb meegemaakt.

Te beginnen met de busreis (hoe kan het ook anders :-) ). Dit ging weer niet eens van z'n leiendakje. Het begon al dat ik een andere bus kreeg dan ik had geboekt. Dus we moesten snel naar een andere plek om op te stappen. Daar aangekomen stuurden ze ons weer terug naar de eerste plek. Gelukkig waren Dr Reji en zijn vrouw bij me en hebben dit opgelost voor me, anders was ik er echt niet uitgekomen. Annamma werd boos en toen konden we hier blijven en zou het goed komen. Van deze halte werd ik met een klein busje naar de grote bus (semi sleeper) gebracht. Deze mensen zouden voor me zorgen, zo hadden ze Annamma belooft.
Het busje kwam en zij stuurden me naar boven naar het busje, boven aangekomen zag ik geen busje en die mensen waren ook weg....
Toen ben ik maar achter een meute aangelopen en verderop om de hoek stond dus het busje. Je kent het wel, veel meer mensen moesten mee dan er eigenlijk in konden. Proppen dus.
Na een stuk gereden te hebben werden we bij een andere busstation eruit gezet, dus ik vroeg aan de chauffeur (die mij zou helpen) wat nu en waar heen? Hij zei niets en wees maar wat. Ik dacht gaan we weer..

En ja hoor, elke bus die eraan kwam ik erheen om te vragen of deze naar Nagercoil ging. Uiteindelijk had ik de bus gevonden werd ik er weer uitgezet zonder dat ze wat zeiden. Stond ik weer buiten in de bergen puin van stenen en grind een beetje verslagen om me heen te kijken. Toen kwam er een jongen aan rennen en die pakte mijn buskaart uit mijn handen en begon te rennen naar het station, ik erachter aan met mijn bagage. Hij weer terug naar de bus. Dat ging zo een paar keer. Toen wij voor de 5de keer weer bij die bus kwamen dacht ik: als ze me er weer uitzetten neem ik een taxi terug naar Dr Reji zijn huis en dan maar niet naar Nagercoil.
Wat een verrassing..ik mocht toch de bus in, het bleek dus wel de goede bus te zijn. Even later belde Betsy en zij vroeg of ik in de bus zat en de goede bus had, ik zei: ik weet het niet meer, ben het zat en ik wil naar huis. Stupid people here. (Ze verstaan geen engels, maar dit verstonden ze wel. :-) ) Ik ben er helemaal klaar mee.
Toen vroeg ze wie er naast me zat en ik heb de telefoon aan haar gegeven. Besty heeft met haar gesproken en zij moest er ook uit in Nagercoil en zou bij me blijven tot Betsy haar vader er zou zijn om mij op te pikken. Ook tijdens de tussenstop bleef ze bij me om op me te passen. Gelukkig toch weer een aardig meisje ontmoet, Kabila, heb met haar nog een hele tijd gezellig zitten praten. Ook zij was niet te spreken over hoe het gegaan was. Zij schaamde zich voor haar eigen mensen.

Zaterdagochtend om ca 07.00 kwam ik aan in Nagercoil waar Betsy haar vader me al stond op te wachten. Bij hun thuis aangekomen kwam Betsy ook net aan met haar man.