Nagercoil

Kennis gemaakt met iedereen en toen Betsy haar moeder aan het koken was, hoorde we opeens een zielig kreetje uit de keuken komen. Had haar moeder opeens verschrikkelijke pijn in haar linker zij. Ze was al bekend met stenen. Hun naar het ziekenhuis, eind van de dag kwamen ze terug en had ze medicijnen mee gekregen. Toen het wat beter met haar ging zijn wij naar Kanyakumari (het uiterste zuidelijke puntje van India) geweest. Hier komen 3 oceanen bij elkaar. Erg mooi en ook heel erg druk.

Zondagochtend ging eerst goed, maar na een uurtje weer heel veel pijn. Hun weer naar het ziekenhuis, nu hadden ze ook een scan gemaakt. Eind van de dag waren ze pas weer terug. Je gaat hier blijkbaar niet even naar de dokter. Weer medicijnen mee gekregen.

Maandag hetzelfde liedje, weer naar het ziekenhuis gegaan. Dit duurde nog langer, ze hadden haar inmiddels wel opgenomen maar de dokter moest nog komen, dus toen hebben ze mij ook maar opgehaald van huis. Toen ik daar aankwam kwam dan eindelijk ook de dokter, ze moest met spoed geopereerd worden. Om 22.00 was ze aan de beurt.
Uiteindelijk ging ze om 23.00 naar OK en was ze om 00.00 weer terug op de IC (hier blijven ze een nachtje op de IC (soort uitgebreide uitslaapkamer eigenlijk). Betsy haar man ging terug naar Madurai en ik bleef met Betsy en haar vader in het ziekenhuis.
Dinsdagavond om 20.00 kwam ze pas weer terug op de afdeling, ze had nogal veel pijn van de ruggeprik. Betsy haar vader is toen thuis gaan slapen en Betsy en ik bleven bij haar moeder. Woensdag mocht ze dan naar huis om 12.00 als de dokter geweest was. Dat kwam uiteindelijk neer op 18.00 's avonds.

Haar moeder lag in het Holy Cross Hospital. Gezellig ziekenhuis, heb daar snel vrienden gemaakt. Bij de apotheek was een vrouwtje die begon altijd te lachen naar me als ik kwam en als ze tijd had even een praatje maken, in de keuken had Betsy een vrouwtje geleerd om zwarte thee voor me te maken (iedere keer als we in de kantine kwamen kreeg ik thee van haar). In India drinken ze Engelse thee met veel melk en suiker.
Ook waren daar veel studenten. Op een gegeven moment waren er een paar wel heel nieuwsgierig naar me, maar waren eerst bang voor me (volgens mij hebben ze daar nog nooit een toerist gezien). Later begonnen ze toch heel voorzichtig tegen me te praten, toen bleek dat ik toch wel aardig was gingen ze de kamer niet meer uit. Twee van hun vroegen zelfs om mijn handtekening en adres. :-). Wat ik ook merkte was dat ze lachten om me (de studenten en de meiden van de IC, toen begreep ik ook waarom sommige mensen me na staarden) dat kwam omdat ze het heel raar vonden dat ik een meisje was, maar geen oorbellen droeg. In Nagercoil en omgeving dragen alle meiden/vrouwen oorbellen, van kleins af aan. In Bangalore is dat niet zo.

Haar nichtje (Preema Anni) was elke dag bij hun thuis om te koken en te wassen.
Donderdag hebben wij met z'n tweeen alles gedaan, gekookt, kleren gewassen (op de hand, op een steen), huis een beetje aan kant gemaakt. Iedereen uit de buurt kwam even langs woensdag en donderdag. Donderdag voelde ze zich al iets beter, maar ze vond het zo erg dat ze niet voor me kon koken enzo en dat ik nu aan het helpen was met koken voor haar.
Iedereen was ook heel aardig daar. Haar nichtje heeft me meegenomen naar haar huisje, dat wilde ze me laten zien. Heel klein, denk net zo groot als mijn beneden verdieping. Hun huiskamer/keuken/slaapkamer is net zo groot als mijn huiskamer, hier wonen ze dan met z'n vieren. Een neef van haar kwam elke dag een paar keer langs om boodschappen te doen en gewoon even kijken hoe het met zijn tante ging. Donderdagavond kwam hij langs met fruit voor iedereen en kreeg ik 2 roosjes van hem. Zoo lief!!

's Avonds lekker gegeten, fruit genomen en zijn we gaan slapen. Ook hier sliepen Betsy en ik op de grond, in de huiskamer. 's Morgens werd ik wakker en moest toch naar de wc...en ja hoor...ondanks alle voorzorg maatregelen in acht te hebben genomen had ik de dunne (nou dun, het was gewoon water wat ik poepte). Ik had verder nergens last van, geen pijn, geen krampen etc.
Later op de dag werd ik steeds zwakker en begon mijn hele lijf pijn te doen. Zelfs mijn huid deed zeer, kon de plafondventilatoren niet meer hebben. Haar moeder zei dat het de warmte was. Maar 's Avonds toch maar naar de dokter gegaan, want ik lag op een gegeven moment als een dweil buiten op de stenen (beetje koeler dan binnen). Naar de huisarts gegaan, daar een tijdje zitten wachten. Toen ik aan de beurt was bleek zij engels te spreken, was wel fijn. Ze heeft me helemaal onderzocht, bleek ik een milde infectie te hebben en een beetje bevangen door de warmte. Het is daar ca. 38 graden en 's nachts koelt het niet veel meer af. Met deze warmte is het niet fijn om koorts te hebben.

Toen moest ik op een bedje gaan liggen in een andere ruimte, kreeg ik een prik in beide billen (1 pijnstiller en 1 antibraak). Betsy heeft me ook een injectie gegeven. :-).
Daarna kreeg ik een infuus met antibiotica (ik had veel gedronken en ORS ingenomen, maar toch was ik een beeeetje uitgedroogt).
Voordat ze de AB toevoegden kreeg ik eerst een beetje in mijn arm gespoten om te kijken of ik er niet allergisch voor was. Dat was in orde. Daar gelegen tot het infuus leeg was. Nog een antibraak pilletje ingenomen. Maagbeschermers en een AB kuur meegekregen. Dit alles koste me 800 INR (dat is 11 euro).
's Avonds trok de pijn in mijn lijf gelijk weg. Ik had een busticket naar Bangalore voor zaterdagnacht en die hebben we maar omgezet naar zondagnacht, wilde eerst nog wat aansterken voordat ik me weer in de bus ging begeven.

Zaterdag ging het iets beter, maar voelde me nog erg zwak en zondag had ik alleen nog af en toe krampen. Betsy haar moeder vond het heel zielig voor me. Nu was zij beter en kon ze koken voor me, mocht ik alleen wat rijstepap of oats pap (brrr) eten en af en toe een appelletje. Maar ondanks alle 'ellende' hebben we het toch leuk gehad. Betsy heeft hele lieve ouders en familie. Iedereen was bezorgt en kwam even kijken. De zus van haar moeder was ook mee gegaan naar de dokter. Zondag ging ik dan toch echt weg. Maar ik mocht niet van haar moeder, ze wilde dat ik bij hun bleef. Maar dat vind mijn tante weer niet goed.

De busreis terug naar Bangalore ging goed, alleen voelde ik me niet zo lekker. De bus stopte deze keer op de afgesproken plek in Bangalore. Ik ben om 19.30 uit Nagercoil vertrokken en was om 06.15 in Bangalore. Daar een taxi genomen naar Dr Reji zijn huis. Daar aangekomen, lekker wat gegeten, brood met belegen kaas (uit Nederland..mmmm, zelf meegenomen :-) ). Daarna lekker even geslapen, gedouched, wat gewinkeld, lunch gegeten en weer geslapen.
Voel me nu weer beter. Gelukkig.