Husky safari dag 1
Door: Danny
Blijf op de hoogte en volg Danny
28 Februari 2011 | Finland, Ivalo
Onrustig geslapen, deels omdat ik daar alleen was en deels door de honden. Om 09,30 kreeg ik ontbijt. Daarna wachten op een ander stel, zodat we de thermopakken en schoenen konden gaan passen. Ondertussen lekker met die honden aan het spelen en aaien geweest. Die honden gaan ineens ontzetten blaffen en huilen, dit duurd ca. 2 minuten en dan is het ook gelijk weer over.
Er staat een flinke koude wind, dus ik denk dat die pakken geen overbodige luxe zullen zijn.
Na het passen kregen we uitleg over hoe de slee werkte. Zoals de gids (Erki) het uitlegde was het vrij simpel. Kan je vertellen dat het tijdens de rit niet zo simpel was.
Voor de honden is het nu eigenlijk te warm (rond het vriespunt). Zij houden van -20 of lager. De sneeuw is nu ook te zacht voor hun, waardoor het veel zwaarder is voor hun.
Toen gingen we eindelijk...ik had al vrij snel door hoe het werkte. Alleen het remmen is moeilijk, omdat je dan de balans van de slee kwijt bent. Een van het stel (de vrouw) vloog al vrij snel de bocht uit. Zij werd echt gelanceerd.
De rit ging door erg mooi en heel indrukwekkend landschap. Ondanks dat het niet snel gaat is het wel heel vermoeiend. Zeker met mijn team, ik had niet echt de snelste. Luiwammesen waren het, heb heel veel mee moeten steppen en lopen/rennen. We hebben af en toe een stop gemaakt van een paar minuten om de honden wat rust te geven. Het was te warm voor ze. Halverwege hebben we een kampvuurtje gemaakt en geluncht. Lekker soepje met brood. Toen we weer op weg waren ging het een tijdje goed, totdat ik op moeilijk stuk continue moest afremmen, omdat hij voor mij niet doorreed. Het was een snel en bochtig stuk. Dus wat gebeurde er....ik raakte de balans kwijt en stapte opzij om mezelf op te vangen. Dat kun je wel vergeten, want mijn been verdween in de sneeuw waardoor ik omviel. Ik verdween ook zowat...gelukkig heb ik mijn A- en B diploma! :-). Daar lag ik dus..wat nu?
Ik kon de slee nog vast houden en die honden maar trekken. Aan de ene kant wel handig, want ze trokken me deels uit de sneeuw, maar aan de andere kant kreeg ook niet de kans op terug op de slee te komen. Zodra ik die slee een beetje rechtop had begonnen ze al te rennen..daar werd ik met slee en al door de sneeuw gesleurd. Na veel geklauter ben ik toch op de slee gekomen, maar mijn voet stond nog niet goed. Die honden gaven een ruk waardoor ik met mijn voet onder de rem kwam. Toen kon ik helemaal niets meer. Ook niet meer remmen...dus moest ik me maar weer laten vallen. Al met al was het toch gelukt, duurde alleen even. De andere 2 waren al veel verder. Ze stonden me op te wachten, want de gids werd toch wel ongerust. Toen ik het vertelde was hij wel onder de indruk dat ik weer alleen op de slee gekomen was. Verder ging het heel goed. We hebben vandaag 35 km afgelegd.
Aangekomen bij de wildernishut moesten we de honden uit hun tuig halen en aan de nachtketting leggen.
De hut lag aan een bevroren meer. Erg mooi. Ben toen even op een schommelbank gaan zitten om uit te rusten en van de omgeving te genieten.
Toen zijn we een met een ijspriem een gat gaan maken in het ijs. Dat gaat niet zomaar even. Hieruit hebben we water voor de het eten van de honden gehaald, water voor ons en voor de sauna. Water gekookt en het eten voor de honden gemaakt. Deze aan hun gegeven.
Daarna zelf lekker gegeten en toen de sauna in gegaan. Wat was dat lekker. Tussendoor even afgekoeld in de sneeuw. Terug in de hut kregen we het toetje: pannekoeken.
Om 22.00 moe, maar voldaan het bed opgezocht. Ik had een eigen kamertje :-). Morgen weer een mooie rit voor de boeg.
Er staat een flinke koude wind, dus ik denk dat die pakken geen overbodige luxe zullen zijn.
Na het passen kregen we uitleg over hoe de slee werkte. Zoals de gids (Erki) het uitlegde was het vrij simpel. Kan je vertellen dat het tijdens de rit niet zo simpel was.
Voor de honden is het nu eigenlijk te warm (rond het vriespunt). Zij houden van -20 of lager. De sneeuw is nu ook te zacht voor hun, waardoor het veel zwaarder is voor hun.
Toen gingen we eindelijk...ik had al vrij snel door hoe het werkte. Alleen het remmen is moeilijk, omdat je dan de balans van de slee kwijt bent. Een van het stel (de vrouw) vloog al vrij snel de bocht uit. Zij werd echt gelanceerd.
De rit ging door erg mooi en heel indrukwekkend landschap. Ondanks dat het niet snel gaat is het wel heel vermoeiend. Zeker met mijn team, ik had niet echt de snelste. Luiwammesen waren het, heb heel veel mee moeten steppen en lopen/rennen. We hebben af en toe een stop gemaakt van een paar minuten om de honden wat rust te geven. Het was te warm voor ze. Halverwege hebben we een kampvuurtje gemaakt en geluncht. Lekker soepje met brood. Toen we weer op weg waren ging het een tijdje goed, totdat ik op moeilijk stuk continue moest afremmen, omdat hij voor mij niet doorreed. Het was een snel en bochtig stuk. Dus wat gebeurde er....ik raakte de balans kwijt en stapte opzij om mezelf op te vangen. Dat kun je wel vergeten, want mijn been verdween in de sneeuw waardoor ik omviel. Ik verdween ook zowat...gelukkig heb ik mijn A- en B diploma! :-). Daar lag ik dus..wat nu?
Ik kon de slee nog vast houden en die honden maar trekken. Aan de ene kant wel handig, want ze trokken me deels uit de sneeuw, maar aan de andere kant kreeg ook niet de kans op terug op de slee te komen. Zodra ik die slee een beetje rechtop had begonnen ze al te rennen..daar werd ik met slee en al door de sneeuw gesleurd. Na veel geklauter ben ik toch op de slee gekomen, maar mijn voet stond nog niet goed. Die honden gaven een ruk waardoor ik met mijn voet onder de rem kwam. Toen kon ik helemaal niets meer. Ook niet meer remmen...dus moest ik me maar weer laten vallen. Al met al was het toch gelukt, duurde alleen even. De andere 2 waren al veel verder. Ze stonden me op te wachten, want de gids werd toch wel ongerust. Toen ik het vertelde was hij wel onder de indruk dat ik weer alleen op de slee gekomen was. Verder ging het heel goed. We hebben vandaag 35 km afgelegd.
Aangekomen bij de wildernishut moesten we de honden uit hun tuig halen en aan de nachtketting leggen.
De hut lag aan een bevroren meer. Erg mooi. Ben toen even op een schommelbank gaan zitten om uit te rusten en van de omgeving te genieten.
Toen zijn we een met een ijspriem een gat gaan maken in het ijs. Dat gaat niet zomaar even. Hieruit hebben we water voor de het eten van de honden gehaald, water voor ons en voor de sauna. Water gekookt en het eten voor de honden gemaakt. Deze aan hun gegeven.
Daarna zelf lekker gegeten en toen de sauna in gegaan. Wat was dat lekker. Tussendoor even afgekoeld in de sneeuw. Terug in de hut kregen we het toetje: pannekoeken.
Om 22.00 moe, maar voldaan het bed opgezocht. Ik had een eigen kamertje :-). Morgen weer een mooie rit voor de boeg.
-
04 Maart 2011 - 15:18
Carla:
Wat heb ik weer gelachen om je verhalen. Ik zie het voor me hoe je weer probeert om op die slee te komen, ha ha! Ik kijk al weer uit naar je volgende reisverslag! Groetjes, Carla, Hans, Nick en Kaylee. -
05 Maart 2011 - 12:08
Janet Te Bogt:
Hoi Danny,
Ik ben helemaal jaloers, dat noorderlicht lijkt me zo geweldig om te zien.Die kou lijkt me helemaal niets, op spierpijn zit ik niet te wachten oftewel ik zal de moed misschien ooit nog vinden om ook naar het koude noorden te gaan. Geniet nog met volle teugen van al het moois en unieks.
Groetjes Janet. -
05 Maart 2011 - 14:52
Jolande Melchers:
JEE DANNY,
WAT EEN BELEVI.NG ZO'N HUSKY TOCHT.
WAS JE VOOR HET EERST IN EEN SAUNA?
NU DIE HEBBEN WE HIER IN NEDERLAND OOK HOOR!
-20 ZO DA'S PAS KOUD.
JE HOEFT NIET TE KRABBEN MET DE SLEE.
WAT ZAL JE EEN SPIERPIJN HEBBEN, WANT HET IS BEST EEN INSAPNNING.
OK GROETJES IK GA GAUW HET VOLGENDE VERHAAL LEZEN!
-
05 Maart 2011 - 15:04
Jolande Melchers:
HOI DANNY ,METEEN MAAR EVEN EEN REACTIE. IK HEB NOG NOOIT IEMAND
ENTHOUSIAST HOREN VERTELLEN OVER
EEN WC BEZOEK! GRAPPIG!
HET NOORDERLICHT ZIE JE DIT WEEKEND MISSCHIEN.
JE HEB IN IEDER GEVAL DE TOVERBAL GEZIEN.
GROETJES EN VEEL PLEZIER MET JE VOLGENDE TOCHT.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
